Ze względu na duże rozmiary i dość rozbudowaną masę mięśniową wielu osobom kojarzą się negatywnie, u niektórych wywołują nawet strach. Psy obronne to jednak nie to samo, co psy agresywne. Kim jest zatem pies obronny i jakie rasy psów obronnych wyróżniamy? Niektóre informacje Cię zaskoczą, a inne zachwycą!
Czy wiesz, że „psy obronne” to pojęcie odnoszące się do kilkunastu, a dokładniej siedemnastu specyficznych ras psów? Wśród nich znajdziemy psy bojowe – silne i spokojne o małej wrażliwości na ból, psy pasterskie, które cechuje zawziętość, odporność i poczucie hierarchii, a także owczarki – wyjątkowo posłuszne rasy psów obronnych, głównie stróżujące.
Nie znaczy to jednak, że nie mamy tu do czynienia z agresywnymi przypadkami – najgroźniejsze psy obronne znajdziemy zarówno wśród psów bojowych, jak i pasterskich. Jak odnaleźć się w tym gąszczu i skąd pochodzą wspomniane psy obronne? Rasy niektórych mają naprawdę ciekawą historię, a charakter wielu wprawi Cię w zdumienie!
Bojowe psy obronne – skąd pochodzą i co je wyróżnia?
Bojowe czworonogi to jednocześnie w większości duże psy obronne. Mówi się, że pochodzą one od wilka tybetańskiego, którego potomkiem był jeden z największych psów – dog tybetański. Są one więc muskularnej budowy, silne i spokojne. Te zwierzaki to naprawdę odważni obrońcy, niezwykle odporni na ból i uparci w walce. Jednocześnie jednak potrafią znosić nawet najbardziej dokuczliwe figle! Jak wszędzie jednak i tu mamy wyjątki. I właśnie od wyjątku, potwierdzającego regułę, zaczniemy.
Rottweiler to pies obronny, który znajduje się również w wykazie psów agresywnych. Warto jednak pamiętać, że wszystko zależy tu od odpowiedniego wychowania. Jeśli przebiegnie ono prawidłowo, będzie on nieufny i agresywny wobec obcych i intruzów, ale bardzo posłuszny swojemu opiekunowi. Niektórzy historycy twierdzą, że kiedyś rottweilery wykorzystywane były do pilnowania obozów rzymskich w Germanii – dziś chętnie dogadują się z ludźmi i pewnie dlatego w 1910 roku zyskały status psów policyjnych (pisaliśmy o tym w artykule Pies policyjny – rasy, które „pracują” w policji.
Kiedyś służyły do polowań na duże zwierzęta, później znalazły uznanie jako psy do towarzystwa, by ze względu na swoje duże rozmiary i groźny wygląd stać się psami obronnymi. O jakiej rasie mowa?
O niemieckich dogach, które chociaż wzbudzają strach u obcych, idealnie dogadują się nawet z najmłodszymi domownikami.
Bardzo mocno przywiązują się dziś do rodziny także niemieckie dobermany, co może naprawdę dziwić, jeśli wziąć pod uwagę ich pochodzenie. Pierwszy hodowca, któremu zawdzięczają swoją nazwę, był właścicielem zakładu przerobu odpadów rzeźnianych, hyclem i poborcą podatkowym. Historycy wskazują, że krzyżował on „najostrzejsze” wyłapane psy z osławionymi psami rzeźnickimi. Dzięki temu uzyskał jednak zrównoważone, silne i czujne czworonogi, które podczas II wojny światowej zyskały przydomek „psów-żandarmów”. Zatrudniano je bowiem powszechnie w służbach państwowych.
Po wojnie natomiast, w 1945 roku, władze radzieckie podjęły próby wyhodowania uniwersalnej rasy psa, która miałaby spełniać różne funkcje w skrajnie odmiennych strefach klimatycznych. Nieoficjalnie nazwano je „psami Stalina”, oficjalnie są to czarne teriery rosyjskie – odważne, inteligentne i silne psy obronne, które wyróżniają się błyskawiczną reakcją! Ten pies obronny nie powstałby ponoć, gdyby nie inna rasa – sznaucer olbrzym – krzyżówka sznaucera z czarnym dogiem niemieckim, której dokonał w latach 20. XX wieku niemiecki hodowca Calaminus.
Jakie bojowe psy obronne warto również znać? Zdecydowanie pierwotne szczurołapy, które wykorzystywane były później do polowań na niedźwiedzie. Czy wiesz o jakich czworonogach mowa? Bulteriery to niezbyt duże psy obronne, nadrabiające jednak dużą pewnością siebie! Samym swym wyglądem respekt wzbudza natomiast inny pies obronny – amerykański staffordshire terrier (amstaf). Z kolei dość spore bulmastiffy wykazują wyjątkową cierpliwość i delikatność wobec dzieci – podobnie jak boksery. Oba rodzaje czworonogów gotowe są jednak w każdej sytuacji bronić swojej ukochanej rodziny!
Owczarki – dobrze współpracujące rasy psów obronnych
Wspaniali stróże, dobrzy obrońcy, ale jednak nie tak odważni, jak ich kuzyni, czyli psy bojowe. W obliczu zagrożenia owczarki zachowują ostrożność, jednak dzięki niezwykłej inteligencji są w stanie doskonale przejść każdy trening. Najpopularniejszy w tej grupie pies obronny to z pewnością owczarek niemiecki, którego możemy spotkać w policji, a także innych służbach. Nic dziwnego, skoro idealnie nadaje się on „pod mundur”. Jak głoszą bowiem dawne opisy, dog niemiecki od zawsze „miał naturę gentlemana”, a jego wspaniałej budowie odpowiadał charakter. Silny i sprężysty jak stalowy drut był jednocześnie dobrze usposobiony wobec spokojnych ludzi, nieufny jednak i nieulękniony wobec obcych.
O popularność jednak rywalizują z nim inne psy obronne, a mianowicie owczarki podhalańskie, które wyróżnia cierpliwość i odwaga, a także umiejętność samodzielnej pracy. W przeciwieństwie do żywiołowych owczarków niemieckich, te psy są opanowane i czuje, ale w razie potrzeby nie zwlekają z rozpoczęciem akcji obronnej. Zdecydowanie jednak najlepszymi warunkami do ich pracy jest otwarta przestrzeń – długo nie wytrzymałyby w policyjnym gabinecie.
Pasterskie psy obronne. Rasy tych czworonogów Cię zaskoczą!
Pasterskie psy obronne spokrewnione są z psami bojowymi, chociaż ich praca polegała głównie na pilnowaniu stad zwierząt i ochronie ich przez czyhającym niebezpieczeństwem. Mają zacięty charakter w walce i są odporne na nieprzyjazne warunki klimatyczne. Lubią jednak dowodzić, stąd trudno im się całkowicie podporządkować właścicielom. Nie bez powodu i w tej grupie znajdą się najgroźniejsze psy obronne.
Jednymi z nich okazują się wywodzące się z Gruzji owczarki kaukaskie. Agresywne stają się jednak tylko, gdy są nieumiejętnie prowadzone. Nie akceptują obcych ludzi czy zwierząt na swoim terytorium. To zatem urodzeni obrońcy o instynkcie terytorialnym!
A czy słyszałeś kiedyś o psie zwanym „brudna broda”? To właśnie od niego wywodzą się ponoć Bouvier des Flandres – pierwotnie używane do pędzenia bydła i… ciągnięcia wózków z mlekiem! Dziś uznawane są za psy obronne dzięki swoim cechom: lojalności, odwadze i nieufności wobec obcych.
Jak wyszkolić i jak dbać o psy obronne?
Psy obronne powinno się wychowywać i szkolić już od okresu szczenięcego – zwłaszcza te, które nieodpowiednio prowadzone mogą wykazywać się agresywnym zachowaniem. Dzięki temu dobrze odnajdą się w swojej roli, nie stanowiąc przy tym zagrożenia dla otoczenia. Odpowiednio wyszkolony i groźnie wyglądający pies obronny to nie tylko doskonała pomoc dla służb mundurowych, ale także właścicieli – zwłaszcza, jeśli wziąć pod uwagę, że większość z ras tych czworonogów doskonale dogaduje się z dziećmi.
Pamiętaj jednak, że posiadanie psa obronnego wiąże się z koniecznością dokładnego poznania jego psychiki, oczekiwań i charakteru. Jeśli się zaangażujesz i poświęcisz swój czas, taki czworonóg będzie wspaniałym i wiernym towarzyszem, przy którym nic nie będzie Ci straszne.
A może już masz w swoim domu jednego z przedstawicieli psów obronnych? Podziel się z nami swoją wiedzą o jego wychowaniu, doświadczeniami związanymi z Waszym codziennym życiem, a także prześlij zdjęcie swojego ukochanego pupila. Czy wzbudza on strach już samym swym wyglądem?
