Felinoterapia – co to jest i co wspólnego z nią może mieć Twój kot?

15 marca 2021 Redakcja0
felinoterapia

Felinoterapia (kototerapia) to jedna z form zooterapii, która polega na kontaktach z kotem. Celem terapii z udziałem kota, jest poprawa zdrowia fizycznego i psychicznego poprzez kontakt z tym uroczym zwierzakiem. Nie od dziś wiadomo, że przebywanie z kotem pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie i pozwala zapomnieć o codziennych problemach. Dlatego ich kojące mruczenie oraz wesołe towarzystwo wykorzystuje się w leczeniu różnego rodzaju chorób. Felinoterapia – na czym polega i jakie może przynieść rezultaty?

Naukowcy udowodnili, że osoby posiadające mruczka statystycznie żyją dłużej niż osoby, które mruczka nie posiadają. Ponadto u właścicieli kotów spada ryzyko wystąpienia zawału serca. Wydawane przez kota niskie tony podczas mruczenia (czyli tak zwane infradźwięki) obniżają ciśnienie krwi i poziom cholesterolu, przynoszą ulgę w bólu, łagodzą stres, wspomagają też regenerację kości, mięśni i ścięgien. Stymulują też zmysły w przypadku zaburzeń nerwowych i psychicznych. Dlatego właśnie kontakt z kotem odpręża, pobudza układ odpornościowy i pomaga w walce z przeróżnymi zaburzeniami. Biorąc pod uwagę ten zbawienny wpływ kotów na ludzi, powstała właśnie felinoterapia.

felinoterapia

Felinoterapia – co to jest i na czym polega?

Felinoterapia, czyli terapia kotem swoją nazwę zawdzięcza greckiemu słowu felis (kot) oraz therapeia (leczenie). Jest to stosunkowo młody rodzaj animaloterapii, czyli terapii przy pomocy zwierząt. W Polsce ten rodzaj terapii stosuje się od 2005 roku, jednak w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych czy Szwecji od kilkudziesięciu lat jest znaną działalnością w zakładach karnych, domach seniorów czy hospicjach. Obcowanie z mruczkiem, poprawia kondycję psychiczną i fizyczną pacjenta, a przede wszystkim ma pozytywny wpływ na strefę emocjonalną.

Koci terapeuci są swego rodzaju pośrednikami, którzy pomagają otworzyć się osobą cierpiącym na depresję czy zaburzenia autystyczne.  Każdy koci opiekun dobrze wie, że kontakt z kotem dostarcza dużo radości oraz daje poczucie bliskości. Ciepły ciężar kota na kolanach i jego kojące mruczenie wpływają pozytywnie na samopoczucie i odsuwa poczucie osamotnienia. Powstaje swego rodzaju więź pomiędzy zwierzakiem a człowiekiem. Udowodniono, że terapia z udziałem kota podnosi poziom endorfin, czyli hormonów szczęścia. Głaskanie kota obniża ciśnienie krwi, a zabawy z kotem pomagają stymulować układ nerwowy i mięśniowy. Ponadto zajęcia z udziałem kota wpływają na: poprawę komunikacji i koncentracji, obniżenie poziomu stresu i lęku oraz zdolność okazywania uczuć i emocji.

Jak wygląda sesja terapii z kotem?

Zajęcia terapeutyczne mogą być prowadzone w formie indywidualnej oraz grupowej. Na sesji obecny jest felinoterapeuta i oczywiście kot. Kot terapeuta wraz ze swoim opiekunem regularnie odwiedzają swoich pacjentów, a forma zajęć dostosowywana jest indywidualnie do potrzeb pacjenta. Jednakże przede wszystkim jest to kontakt polegający na głaskaniu, przytulaniu zwierzęcia, zabawie z nim, karmieniu czy trzymaniu na kolanach. Co ciekawe nawet krótkie sesje przynoszą dobre efekty.

Obecność zwierzęcia wpływa na zmniejszenie oporu i stresu w kontakcie terapeutycznym. Kot odgrywa rolę integracyjną, staje się wspólnym tematem do rozmowy dla terapeuty i pacjenta. Wesołe zachowani kota wywołuje uśmiech na twarzy i jest pretekstem do komentowania poczynań mruczka. Pomaga to przełamać się osobom nieśmiałym czy zamkniętym w sobie. Sprawdza się to zwłaszcza w przypadku dzieci. I chociaż koty są mniej popularnie w terapii niż psy, dzieci z autyzmem chętnie wybierają towarzystwo kotów.  Koty są naturalne, spontaniczne i co najważniejsze nie narzucają swojego towarzystwa. Kontakt z kotem uczy i ułatwia doświadczać otoczenie.

Felinoterapia w przypadku osób chorych powinna być przeprowadzana pod kontrolą lekarza prowadzącego danego pacjenta, jak w przypadku każdej innej formy terapii. Niestety nie każdy pacjent kwalifikuje się na tego typu terapię. Przeciwwskazaniem może być alergia, co uniemożliwia kontakt z kotem. Niektórzy mogą z kolei preferować inne gatunki zwierząt np. psy. Przed przystąpieniem do terapii, pacjenta trzeba nauczyć odpowiedniego obchodzenia się z kotem. Opiekun kociego terapeuty powinien pokazać pacjentowi jak odpowiednio opiekować się mruczkiem, tak aby pieszczoty pacjentów nie stały się niedelikatne lub zbyt natarczywe.

felinoterapia

Felinoterapia – dla kogo będzie odpowiednia?

Terapia z kotem może być stosowana u osób w każdym wieku, jednakże głównymi jej odbiorcami są osoby niepełnosprawne, dzieci i osoby starsze. Kontakt z kotem jest czynnikiem motywującym osoby niepełnosprawne do działania. Felinoterapia jest stosowana z powodzeniem w przypadku takich chorób jak: nadpobudliwość, zaburzenia lękowe, zaburzenia zachowania i emocji, autyzm, zespół Downa, nieśmiałość i zahamowania społeczne, artretyzm, uszkodzenia słuchu, wzroku, dystrofia mięśniowa, depresja i choroby psychiczne itp. Ponadto felinoterapię można stosować u dzieci przebywających w domach dziecka czy pacjentów hospicjów, domów opieki czy domów seniora.

W przypadku dzieci z zaburzeniami rozwojowymi kot staje się pomostem pomiędzy zamkniętym światem dziecka a światem go otaczającym. Dzieci w obecności kota dużo łatwiej i chętniej wykonują polecone im zadania. Już sama obecność mruczka niweluje uczucie osamotnienia, odwraca uwagę od bólu i mobilizuje do działania. Ponadto pacjenci uczą się cierpliwości oraz delikatności i odpowiedzialności w stosunku do drugiej istoty. Badania przeprowadzone we Francji w 2012 roku wykazały, że dzieci borykające się z autyzmem, które miały w domu kota były spokojniejsze i łatwiej nawiązywały kontakty z otoczeniem.

Natomiast osoby starsze i samotne w kocich terapeutach odnajdą ciepło, bezinteresowną miłość i często poczucie sensu życia. Przeprowadzony w USA eksperyment polegający na połączeniu domu seniora ze schroniskiem dla zwierząt wykazał bardzo zadowalające efekty! Osoby starsze poprzez zaangażowanie się w opiekę m.in. nad kotami poczuły się mniej samotne i bardziej potrzebne.  Mimo tak wielu korzyści płynących z felinoteriapii, w Polsce wciąż jest ona mało popularna.

felinoterapia

Terapia z kotem. Kto może zajmować się felinoterapią?

Kototerapia czyli terapia z kotem, może być prowadzona wyłącznie przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje. Zarówno opiekun jak i koci terapeuta muszą zdobyć certyfikat i zdać testy. W Polsce jest to możliwe w specjalnych organizacjach czy fundacjach felinologicznych. Do podjęcia takiej pracy na pewno niezbędna jest znajomość kociej mowy ciała. Felinoterapeuta powinien umieć odczytywać sygnały z kociego zachowania np. ułożenie uszu, ruchy ogona by w porę zapobiec nieprzyjemnej sytuacji. Ponadto powinien wykazywać się ogromną cierpliwością, spokojem i łatwością prowadzenia rozmowy. Głównym zadaniem takich osób jest obserwacja i kontrola nad całym spotkaniem. Najlepszą parą terapeutyczną będzie z pewnością kot – terapeuta i jego opiekun, który posiada odpowiednie kwalifikacje.

Ponadto nie każdy kto może być terapeutą. Wymagania na kociego terapeutę są ściśle określone. Przede wszystkim kot musi być czysty i zdrowy. Powinien być zaszczepiony na choroby zakaźne oraz pozbawiony pasożytów – wymagane jest zaświadczenie lekarza weterynarii o bardzo dobrej kondycji fizycznej kota oraz aktualna książeczka szczepień i odrobaczania. Ponadto koci terapeuci są regularnie poddawani zabiegom pielęgnacyjnym np. przed każdą sesją powinny mieć przycięte pazurki.

Kluczową rolę odgrywa również charakter i usposobienie. Kot powinien być towarzyski, cierpliwy, łagodny, zrównoważony, skory do kontaktów i zbaw, przyjaźnie nastawiony do ludzi oraz akceptować częste zmiany otoczenia i ewentualne podróże. Kot powinien być tez przyzwyczajony do szelek i smyczy, dobrze by nie bał się transportera i podróży samochodem. Nieufne do obcych czy strachliwe koty nie sprawdzą się w roli terapeuty. Bardzo istotna jest również przewidywalność kociego zachowania – ważne jest by kto w sytuacjach stresowych nie reagował agresją. Na kocich terapeutów z pewnością nadają się wszystkie „przylepy”, które lubią przesiadywać na kolanach, kochające pieszczoty i przytulanie.

felinoterapia

Przyjmuje się, że pełny koci charakter kształtuje się powyżej roku, dlatego do uzyskania certyfikatu niezbędne jest ukończenie przez kota 1 roku życia. Ale już od kociaka możemy obserwować młode i ich zachowania społeczne, chęć szukania kontaktu z ludźmi, spokojny charakter. Są pewne rasy, które posiadają wrodzone predyspozycje charakterologiczne m.in.  ragdolle, norweskie leśne, koty perskie czy rasy maine coon. Oczywiście brak rodowodu wcale nie wyklucza przed zostaniem kocim terapeutą! Co ciekawe koty w przeciwieństwie do psów, żeby zostać terapeutą nie wymagają specjalnej tresury. Jedynie test jaki musi ukończyć kot imituje warunki przyszłej pracy – kot musi być niewrażliwy na hałas, obecność obcych ludzi, gwałtowne ruchy, dotykanie. Wybór kota do felinoterapii wiąże się z dużą odpowiedzialnością – pacjent nie może zostać podrapany ani pogryziony. Kot terapeuta może pełnić swoje obowiązki do około 12 roku życia.

Felinoterapia – Podsumowanie

Nie od dziś wiadomo, że kot jest wspaniałym towarzyszem i przebywanie z nim pozytywnie wpływa na samopoczucie ludzi. Udowodniono zbawienny wpływ kotów na zdrowie psychiczne ludzi– kontakt z kotem działa uspokajająco, antydepresyjnie i wyciszająco. Jednak korzyści jakie płyną z felinoterapii jest znacznie więcej. Aby zostać felinoterapeutą należy posiadać kota o łagodnym charakterze, zgłosić się do organizacji zajmującej się terapią z udziałem kotów i wziąć udział w szkoleniach. Kot powinien zostać pozytywnie oceniony przez behawiorystów oraz być pod stałą opieką weterynaryjną.

 

Przeczytaj także:

 

Zostaw odpowiedź

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Obowiązkowe pola zostały oznaczone *

Dane firmy

BFP S.A.
ul. Powązkowska 44C
01-797 Warszawa
Informacje dla Akcjonariuszy