Nie od dziś wiadomo, że przebywanie z kotem pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie i pozwala zapomnieć o codziennych problemach. Dlatego ich kojące mruczenie oraz wesołe towarzystwo wykorzystuje się w leczeniu różnego rodzaju chorób. Felinoterapia – na czym polega i jakie może przynieść rezultaty?
Naukowcy udowodnili, że osoby posiadające kota statystycznie żyją dłużej niż osoby, które go nie posiadają. Ponadto u opiekunów kotów spada ryzyko wystąpienia zawału serca. Wydawane przez kota podczas mruczenia niskie tony (tzw. infradźwięki) obniżają ciśnienie krwi i poziom cholesterolu, przynoszą ulgę w bólu, łagodzą stres, wspomagają też regenerację kości, mięśni i ścięgien. Stymulują też zmysły w przypadku zaburzeń nerwowych i psychicznych. Dlatego właśnie kontakt z kotem odpręża, pobudza układ odpornościowy i pomaga w walce z przeróżnymi zaburzeniami. Aby w pełni wykorzystać ten zbawienny wpływ kotów na ludzi, powstała felinoterapia.
Co to jest felinoterapia?
Felinoterapia to forma animaloterapii, czyli terapii przy pomocy zwierząt, która wpływa na poprawę kondycji fizycznej i psychicznej pacjentów. Chociaż w Polsce felinoterapię stosuje się od 2005 roku, w takich krajach jak Wielka Brytania, Stany Zjednoczone czy Szwecja metoda ta jest znana od lat, szczególnie w domach seniora, hospicjach oraz placówkach terapeutycznych.
Kot-terapeuta wspiera osoby z depresją, autyzmem i innymi schorzeniami, wpływając pozytywnie na ich zdrowie emocjonalne. Kontakt z kotem, głaskanie, a nawet samo przebywanie w jego obecności podnosi poziom endorfin, zmniejsza stres oraz obniża ciśnienie krwi. Felinoterapia poprawia także komunikację, koncentrację i zdolność okazywania emocji, dając poczucie bliskości i więzi.
Jak wygląda sesja felinoterapii?
Zajęcia terapeutyczne prowadzi się w formie indywidualnej oraz grupowej. Na sesji jest felinoterapeut(k)a i oczywiście kot. Kot terapeuta wraz ze swoim opiekunem regularnie odwiedzają swoich pacjentów. Terapeuta dostosowuje formę zajęć indywidualnie do potrzeb pacjenta. Przede wszystkim jest to kontakt polegający na głaskaniu, przytulaniu zwierzęcia, zabawie z nim, karmieniu czy trzymaniu na kolanach. Co ciekawe nawet krótkie sesje przynoszą dobre efekty.
Dzięki obecności zwierzęcia, zmniejszamy opór i stres w kontakcie terapeutycznym. Kot odgrywa rolę integracyjną, staje się wspólnym tematem do rozmowy dla terapeuty i pacjenta. Wesołe zachowanie kota wywołuje uśmiech na twarzy i jest pretekstem do komentowania poczynań mruczka. Pomaga to przełamać się osobom nieśmiałym czy zamkniętym w sobie. Sprawdza się to zwłaszcza w przypadku dzieci. I chociaż koty są mniej popularnie w terapii niż psy, dzieci z autyzmem chętnie wybierają towarzystwo kotów.
Felinoterapię w przypadku osób chorych przeprowadzamy pod kontrolą lekarza prowadzącego danego pacjenta. Niestety nie każdy pacjent kwalifikuje się na tego typu terapię. Przeciwwskazaniem może być alergia, która uniemożliwia kontakt z kotem. Przed przystąpieniem do terapii, pacjenta trzeba nauczyć odpowiedniego obchodzenia się z kotem. Opiekun kociego terapeuty powinien pokazać pacjentowi jak odpowiednio opiekować się mruczkiem, tak aby pieszczoty pacjentów nie stały się niedelikatne lub zbyt natarczywe.
Dla kogo jest przeznaczona felinoterapia?
Terapię z kotem stoujemy u osób w każdym wieku, jednakże głównymi jej odbiorcami są osoby niepełnosprawne, dzieci i osoby starsze. Kontakt z kotem jest czynnikiem motywującym osoby niepełnosprawne do działania. Koty terapeutyczne wspierają dzieci z autyzmem, zespołem Downa, nadpobudliwością oraz osoby z depresją, zaburzeniami lękowymi i problemami ze słuchem czy wzrokiem.
Felinoterapię można stosować u dzieci przebywających w domach dziecka czy pacjentów hospicjów, domów opieki czy domów seniora.
W przypadku dzieci z zaburzeniami rozwojowymi kot staje się pomostem pomiędzy zamkniętym światem dziecka a światem go otaczającym. Dzieci w obecności kota dużo łatwiej i chętniej wykonują polecone im zadania. Już sama obecność mruczka niweluje uczucie osamotnienia, odwraca uwagę od bólu i mobilizuje do działania. Ponadto pacjenci uczą się cierpliwości oraz delikatności i odpowiedzialności w stosunku do drugiej istoty. Badania przeprowadzone we Francji w 2012 roku wykazały, że dzieci borykające się z autyzmem, które miały w domu kota były spokojniejsze i łatwiej nawiązywały kontakty z otoczeniem.
Osoby starsze poprzez zaangażowanie się w opiekę m.in. nad kotami poczuły się mniej samotne i bardziej potrzebne.
Rasy kotów do felinoterapii
Choć każdy kot może potencjalnie sprawdzić się w felinoterapii, niektóre rasy wykazują szczególne predyspozycje do tej roli. Idealny kot terapeuta powinien być łagodny, towarzyski i cierpliwy. Do najczęściej polecanych ras należą: ragdolle, znane z wyjątkowej łagodności i przywiązania do ludzi; maine coony, które są towarzyskie i łatwo adaptują się w nowych miejscach; oraz koty brytyjskie krótkowłose, które charakteryzują się spokojem i tolerancją.
Wymagania na kociego terapeutę są ściśle określone. Przede wszystkim kot musi być czysty i zdrowy. Powinien być zaszczepiony na choroby zakaźne oraz pozbawiony pasożytów. Ponadto koci terapeuci są regularnie poddawani zabiegom pielęgnacyjnym np. przed każdą sesją powinny mieć przycięte pazurki.
Kluczową rolę odgrywa również charakter i usposobienie. Kot powinien być towarzyski, cierpliwy, łagodny, zrównoważony, skory do kontaktów i zbaw, przyjaźnie nastawiony do ludzi oraz akceptować częste zmiany otoczenia i ewentualne podróże. Kot powinien być tez przyzwyczajony do szelek i smyczy, dobrze by nie bał się transportera i podróży samochodem. Nieufne do obcych czy strachliwe koty nie sprawdzą się w roli terapeuty. Bardzo istotna jest również przewidywalność kociego zachowania – ważne jest by kto w sytuacjach stresowych nie reagował agresją. Na kocich terapeutów z pewnością nadają się wszystkie „przylepy”, które lubią przesiadywać na kolanach, kochające pieszczoty i przytulanie.
Co ciekawe koty w przeciwieństwie do psów, żeby zostać terapeutą nie wymagają specjalnej tresury. Jedyny test jaki musi ukończyć kot imituje warunki przyszłej pracy – kot musi być niewrażliwy na hałas, obecność obcych ludzi, gwałtowne ruchy, dotykanie. Kot terapeuta może pełnić swoje obowiązki do około 12 roku życia.
Felinoterapia – Podsumowanie
Felinoterapia to wyjątkowa forma terapii, która wykorzystuje naturalne cechy kotów, by wspierać zdrowie psychiczne i fizyczne. Obecność kota w terapii łagodzi stres, poprawia samopoczucie, a dla dzieci i seniorów staje się źródłem poczucia bliskości i bezpieczeństwa. Choć felinoterapia dopiero zyskuje popularność w Polsce, jej efekty widoczne są już w wielu krajach. To skuteczna, bezpieczna i pełna empatii forma wspomagania zdrowia, która oferuje wartościowe wsparcie emocjonalne i relaksacyjne.
Data publikacji: 15 marca 2020
Przeczytaj także:
- Jak karmić kota? Top 5 wskazanych i złych nawyków
- Spanie z kotem – tak czy nie?
- Kot dla alergika? Poznaj 4 nieuczulające rasy kotów
Posiadaczka tytułów technika weterynarii oraz inżyniera na kierunku Hodowla i Ochrona Zwierząt Towarzyszących i Dzikich.
Jej ulubioną dziedziną jest żywienie zwierząt mięsożernych.
Prywatnie interesuje się ochroną środowiska i jest opiekunką kotki o imieniu Alien.
